Zamykając się w miejskiej bańce nie zmienimy swoich przekonań…

Ostatnie tygodnie zmieniły nasze postrzeganie turystyki oraz wyjazdów firmowych typu incentive. Zamknięte granice, izolacja w domach, a następnie potrzeba wyjścia, kontaktu z naturą, skierowała nasze spojrzenie w kierunku tego co najbliższe i ważne…
Choć nosimy w sobie ogromną potrzebę podróżowania, to wielu z nas uświadomiło sobie, że zmęczyliśmy się pogonią za światem, zaliczaniem kolejnych krajów i stolic. Przekonaliśmy się, że to co dalekie niekoniecznie jest fascynujące ale niekończenie znaczy najlepsze…a to co bliskie może być również szalenie ciekawe…

W ostatnim czasie doszedł jeszcze aspekt bezpieczeństwa. Pomimo otwartych granic, nadal zastanawiamy się nad wyjazdem, stąd tego lata stawiamy na Polskę, by jesienią, kiedy wszystko zacznie wracać do normy, uciec do słońca w południowe rejony.

Pogoń za kierunkiem, ekstremalnymi doznaniami przestaje być nurtem dominującym, staje się nim uważność na otaczający nas Świat. Poszukujemy w Polsce i za granica doświadczeń – ogólnie mówiąc doświadczamy nie zaliczamy… Chętniej dostrzegamy to co mamy blisko, w zasięgu okolic swojego miasta, regionu, kraju.

Stawiamy na kontakt z człowiekiem, a nie tylko miejscem, zabytkiem, tym bardziej, że ten trend doskonale wpisuje się w potrzeby wszystkich pokoleń, zwłaszcza pokolenia 30-40 latków, którzy w wielu aspektach wyznaczają nowe potrzeby, a tym samym rozszerzają o nowe, obowiązujące już na rynku nurty…Jednym z nich jest Slow life – koncept, styl polegający na powolnym smakowaniu życia w różnych jego aspektach. Delektowanie się drobnymi przyjemnościami, dostrzeganie rzeczy ważnych.

Doświadczenie COVID, uczy nowych potrzeb, które przekładają się na nowe praktyki i prądy. Skupiamy się bardziej na poszukiwaniu tego co lokalne, nasze…

Podejmując wyzwanie, nasze doświadczenie w organizacji podróży tematycznych, nabyte w dalekich krajach, staramy się przełożyć na te trendy i potrzeby.

Kilka tygodni temu cieszył nas pobyt w indiańskiej wiosce, pochylaliśmy się nas tradycjami Tuaregów na pustyni, czy kobiet w afrykańskiej rzeczywistości. Gotowaliśmy z hiszpańskimi szefami kuchni i delektowaliśmy się włoskim czy francuskim winem w lokalnej piwniczce…
I pewnie wrócimy już niebawem, może jesienią, na ten szlak naszych podróży tematycznych po Świecie..

Tymczasem COVID spowodował, że zaczęliśmy dostrzegać, ze podobne cuda mamy na wyciągnięcie ręki. Żyjemy w kraju z bogatą, wielokulturową historią. Rzeczpospolita wszak była tyglem kultur, dialektów, języków. Pograniczem, gdzie ścierały się tradycje przepływających grup etnicznych i zmieniających się granic.
To ogromne bogactwo, z którego powinniśmy być dumni… Może pora uświadomić sobie, że naszą wielokulturową historię można przekuć na atut, magnes przyciągający naszych odbiorców i nie tylko tych z zagranicy. Chcemy być dumni ze swojej lokalnej ojczyzny, sztuki ulicznej, artysty, pisarza, który czerpie z lokalnych, regionalnych doświadczeń; wydarzeń kulturalnych, które oparte są na naszej tradycji.

Może to najlepszy pomysł na Polskę…dostrzeżenie tego co mamy wokół, wyjście poza swoją wygodną miejską bańkę atrakcyjnych miejsc i wydarzeń…