Podróż przez Dolny Śląsk to podróż w czasie, nie będzie jednak ona prawdziwa bez poznania historii tego regionu…

Dolny Śląsk jest jednym z takich miejsc, do którego trzeba pojechać z odrobiną wiedzy. Nie można zwiedzić zamków, przejść się ulicami miast, zagubić na jednym czy drugim rynku, posiedzieć w kawiarni i powiedzieć, że poznaliśmy region i poczuliśmy jego klimat. Nie można, bo części tego regionalnego mikroświata już nie ma. To takie miejsce, gdzie nie warto się wybierać choćby bez dobrego przewodnika i odrobiny historycznego przygotowania.

To region prawdziwych skarbów i ludzkich historii

Wizyta w pracowni Marcina Zielińskiego – artysty – grawera, to prawdziwa podróż w czasie. Szutrową drogą dojeżdżamy do maleńkiej wioski, najwyżej położonej miejscowości w Górach Kaczawskich na Dolnym Śląsku. Kilka domów i zaledwie kilkunastu mieszkańców, mały urokliwy placyk i domy o ponad stuletniej historii… w jednym z nich pracownia niezwykła, mogłabym pokusić się o stwierdzenie – magiczna.
Marcina Zielińskiego pierwszy raz spotkałam w Miedziance, miasteczku, które zniknęło, pomimo wielowiekowej tradycji. Umówiliśmy się na wizytę w jego niezwykłej pracowni, do której wracałam kilka razy i zawsze była to prawdziwa przygoda…

Kiedy przekroczysz próg tego miejsca, przenosisz się do innego świata – świata, którego dziś już nie ma, a który ten wyjątkowy artysta, rzeźbiarz, grawer i malarz stara się odtworzyć. Ten świat to technika grawerowania w szkle z XVIII i XIX wieku; XIX wieczne pracownie i pamięć o wielkich dolnośląskich hutach szkła, w których produkowano prawdziwe dzieła sztuki na królewskie i arystokratyczne stoły. Jak mówi Marcin: „szkło w tamtych czasach było oznaką bogactwa i prestiżu, a szkło grawerowane tym bardziej. Carowie i królowie szczycili się swoimi kolekcjami. Artysta grawer był zawodem prestiżowym, równym adwokatom czy lekarzom, czasy PRL i masowa produkcja taniego szkła sprowadziły ten zawód do poziomu zwykłego robotnika. Ja mam ambicję przywrócić mu dawną wartość i na maszynach, które można zobaczyć już w niewielu miejscach”

Zawodu uczył się od ojca, który pracował w powojennej hucie szkła. To on zaraził go pasją, o Ojcu opowiada z wielkim szacunkiem. Konstanty Zieliński to artysta, który zdobył doświadczenie w grawerni Huty Szkła „Sudety” w Szczytnej. Jego autorska praca została zaprezentowana na Międzynarodowej Wystawie Szkła w Kanazawie w Japonii. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze. Marcin z wielkim szacunkiem opowiada o niemieckich artystach grawerach, którzy uczyli fachu Polaków po zmianie granic. W jego pracowni nie znajdziemy nowoczesnych maszyn, znajdziemy za to duszę. Nie ma tam klasycznego pieca hutniczego, tylko piec do rozgrzewania szkła. Stoi też stara maszyna do szlifowania – Mercedes klasy S, jak mówi, wśród urządzeń szlifierskich. Nabył ją za bezcen z upadającej fabryki szkła.

Marcin to nie tylko artysta grawer, to również opowiadacz historii zaklętej w szkle. Można go słuchać godzinami, uwodzi historiami kryształowych kieliszków ze statku Batorego, repliki zastawy z Titanica czy zastawy dla królowej Elżbiety. Szlifuje na naszych oczach, w międzyczasie przytaczając kolejne historie.

Inne urządzenia w pracowni to równie cenne eksponaty, które otrzymał od ojca, czy jak powtórzył kilkakrotnie, nabywał za niewielkie pieniądze czy alkohol, z upadających hut. Woli mówić ratował i dzięki temu dał im drugie życie…

Mamy do czynienia z artystą grawerem, specjalizującym się w cięciu i obróbce szkła, którego wyroby są obecne na dworze królewskim w Anglii, artystą który nie musi bywać i zna swoją wartość. Dla Niego ważny jest moment tworzenia…gdy wstaje słońce i pierwsze promienie zaglądają przez szyby do pracowni, on skupiony siada przy stole i tworzy…towarzyszą mu szklane anioły… równie niesamowite jak On sam…